Tedaviler

Uyku Apnesi Sendromu (UAS); uyku sırasında üst solunum yolunun nefes alma fazında en az 10 saniye ya da daha fazla süren ve kanda oksijen azalması ile birlikte seyreden, solunumun istemsiz olarak durması şeklinde tanımlanan apne’dir. Ayrıca solunum miktarının %50’den fazla azalması olarak da tanımlanır. Başka bir deyişle UAS, akciğerlerde düşük oksijen seviyesine (hipoksi), kanda oksijen miktarında azalma ve uyku kalitesinin sürekli bozulması, uyanma şeklinde kesilmesine neden olan apneik ve/veya hipopneik olaylar olarak adlandırılır.

Uyku apnesi hastalarının en yaygın şikayetleri,gün içerisinde aşırı uykulu olma hali, ağır horlama ve sık sık uyanma ile karakterize bölünmüş uykudur. Böyle bir uykunun sabahında, hastalar genellikle nokturnal CO2 tutulumunun sonucu olabilecek baş ağrıları, bruksizm nedeniyle oluşan muskuler kaynaklı eklem ağrısı ve mide bulantılarından ve asit reflü (gastroözefajial reflu) den şikayet ederler. Diğer şikayetler ise, entellektüel bozulmalar, sinirli davranışlar, çevrelerindeki insanlarla tartışmaya, oburluk yapmaya yatkınlık, depresyon ve şiddetli anksiyete olarak tanımlanır. Meslek kazaları, çalışma performansının olumsuz etkilenmesi ve verimliliğin azalması, kaydedilmiş diğer yakınmalar olarak belirtilmiştir. İmpotans ve noktürnal enürezis bazı hastalarda görülmüştür. Ayrıca uyku sırasında huzursuzluk ve istemsiz bacak hareketleri de söz konusudur.

Obstrüktif Uyku Apnesi
Uyku apnesinin en yaygın türü, Obstrüktif Uyku Apnesi (OUA, Obstructive Sleep Apnea – OSA) sendromudur. Uyku esnasında üst solunum yolunun orofaringeal kısmının çökmesi ve tamamen tıkanması (obstrüksiyon) ve bu sıradaki bir solunum eforunun varlığı ile birlikte, üst solunum yolunda hava akımı geçişinin durması şeklinde meydana gelen bir hastalıktır. Çoğu olguda bu daralma ve/veya tıkanma dil kökü kısmında meydana gelmektedir. Dil posterior faringeal duvara doğru kaydığı zaman obstrüksiyon veya daralma meydana gelir. Uykunun REM (Rapidly Eye Movement) fazında, üst hava kanalının dilatatör kaslarının özellikle genioglossus kasının tonusunun azaldığı, kasların gevşediği; üst hava yollarının daha da çok daraldığı ve sonuçta tıkandığı görülür. Böylelikle soluk alıp-verme daha güçleşir.

OUA hastalarının kilolarında artış; retrognathi, mikrognathi , ve uyku bruksizmi (diş gıcırdatma) gibi fiziksel özellikler görülebilir. Daha büyük dil ve yumuşak damağa ve dolayısı ile daha küçük bir solunum yoluna sahip oldukları da görülmektedir